Data publikacji: 2016-11-17
Oryginalny tytuł wiadomości prasowej: Najciemniej zawsze pod latarnią – o lekceważonych wektorach zagrożeń
Kategoria: BIZNES, IT i technologie
inwestycje w cyfrowe bezpieczeństwo będą rosnąć – według badań mają wynieść aż 101,6 mld dolarów w 2020 roku. To o 38 proc. więcej niż w 2016 roku. Skoro firmy zwiększają inwestycje w cyberbezpieczeństwo, to dlaczego rosną również statystyki włamań?
Wieland Alge, wiceprezes i dyrektor generalny Barracuda Networks EMEA
Dyrektorzy i specjaliści ds. informacji lub bezpieczeństwa informacji, prawdopodobnie spędzają bezsenne noce, martwiąc się o cyberataki i konsekwencje ewentualnych włamań. Problem staje się coraz poważniejszy – cyberataki są bardzo zróżnicowane, a hakerzy mają do dyspozycji bogaty arsenał narzędzi, które mogą zagrozić systemom firm i instytucji. Chcąc im przeciwdziałać organizacje inwestują w najnowsze urządzenia zabezpieczające, nowe technologie detekcji i prewencji, szkolenia pracowników. Badania IDC pokazują, że inwestycje w cyfrowe bezpieczeństwo będą rosnąć – wydatki w tym obszarze w 2020 roku mają wynieść aż 101,6 mld dolarów. To o 38 proc. więcej niż w 2016 roku.
Skoro firmy zwiększają inwestycje w cyberbezpieczeństwo, dlaczego rosną również statystyki włamań? Eksperci często mówią nie tylko o zwiększaniu wydatków, ale o ich właściwym ukierunkowaniu. Podobnie jak hakerzy dywersyfikują taktyki ataku i szukają luk w różnych miejscach, tak firmy powinny zadbać o często lekceważone wektory zagrożeń. Nie twierdzę bynajmniej, że któreś z tych wektorów są nieznane, po prostu obecnie nie poświęca się im tyle uwagi, co tradycyjnym obszarom bezpieczeństwa.
Mając to na uwadze, przyjrzyjmy się niektórym wektorom zagrożeń, o których często się zapomina, oraz najlepszym praktykom ich przeciwdziałania.
Aplikacje internetowe
Nowoczesne, zaawansowane ataki wykorzystują wiele wektorów, w tym zachowania użytkowników oraz luki w zabezpieczeniach systemów i aplikacji. Sama zapora sieciowa na granicy sieci to już za mało. Kompleksowy system bezpieczeństwa powinien uwzględniać wszystkie te wektory, wśród których jednym z najpoważniejszych są aplikacje internetowe.
Według raportu 2016 Verizon Data Breach Investigations Report (DBIR), 82 proc. włamań w sektorze usług finansowych było rezultatem ataków na aplikacje internetowe. Odsetek ten wynosił 57 proc. w sektorze informatycznym i 50 proc. w sektorze rozrywkowym. W niektórych dużych firmach używa się dosłownie tysięcy aplikacji internetowych. Mają one wiele słabych punktów, zarówno na zapleczu bazodanowym, jak i po stronie urządzeń klienckich. Jeśli organizacje nie zaczną się skupiać na bezpieczeństwie aplikacji, liczba ta będzie nieuchronnie rosnąć. Co mogą zatem zrobić?
Upewnić się, że każda aplikacja internetowa jest chroniona przez zaporę aplikacyjną
Zadbać o to, żeby aplikacje internetowe nie miały bezpośredniego dostępu do baz danych, a bazy danych zawierały tylko te informacje, które są rzeczywiście potrzebne
Nieustannie oceniać najbardziej krytyczne aplikacje i w pierwszej kolejności eliminować te luki w zabezpieczeniach, które mogą spowodować największe szkody
Wykorzystywać kierownictwo i zespoły deweloperskie w promowaniu filozofii bezpiecznego kodowania
Elementy hybrydowe
Większość firm przenosi przynajmniej niektóre komponenty sieciowe z tradycyjnych, fizycznych centrów danych do środowisk chmurowych. Niestety, często błędnie przyjmuje się, że dostawca usług chmurowych przejmuje odpowiedzialność za bezpieczeństwo tych elementów. W rzeczywistości odpowiedzialność rozkłada się na obie strony – dostawca usług dba o bezpieczeństwo infrastruktury chmurowej, podczas gdy klient jest odpowiedzialny za zabezpieczenie procesów, które wykonuje w chmurze.
Dostawca nie może na przykład wykryć, że z procesu wyciekają dane – to nie on kontroluje aplikację. Podobnie w przypadku ataków „dnia zerowego” często nie ma wyraźnych objawów złośliwej aktywności. Firmy muszą zatem same zadbać o ochronę tych hybrydowych elementów.
Jeśli przenosi się aplikację internetową do chmury publicznej albo używa aplikacji SaaS, takiej jak Office 365, to należy upewnić się, że w chmurze zachowany zostanie ten sam poziom ochrony i kontroli dostępu, co w lokalnej infrastrukturze. Co warto wtedy zrobić?
Wykorzystać elastyczność chmury, aby wdrożyć więcej zapór we właściwych miejscach oraz chronić ruch sieciowy i aplikacyjny w chmurze
Używać tej samej metody szyfrowania danych tworzonych i przechowywanych przez aplikacje SaaS, takie jak Office 365 i Salesforce, których używałoby się do szyfrowania danych lokalnych
Upewnic się, że elementy hybrydowe są chronione przez te same mechanizmy kontroli tożsamości i dostępu, co inne części infrastruktury
Praca zdalna
Żyjemy i pracujemy w mobilnym świecie, więc w większości organizacji przynajmniej część pracowników znajduje się poza granicami korporacyjnej sieci albo pracuje w oddziałach zamiejscowych. Co więcej, większość z nich używa urządzeń mobilnych, które w wielu przypadkach nie należą do firmy. Ci zdalni i mobilni pracownicy często nie są chronieni równie skutecznie, jak osoby pracujące w środowisku korporacyjnym, po prostu dlatego, że firmy często zapominają o tym wektorze ataku. Współcześni cyberprzestępcy równie często atakują „sieci ludzkie”, jak sieci komputerowe, a trudniej jest kontrolować pracowników, którzy znajdują się poza fizycznymi granicami sieci. Wszystkich użytkowników należy chronić przed phishingiem (wyłudzaniem informacji), phishingiem ukierunkowanym, typo-squattingiem (wykorzystywaniem błędów literowych popełnianych podczas wpisywania adresów) oraz socjotechniką.
Dyrektor lub specjalista ds. informacji musi w związku z tym zadbać o trzy rzeczy. Po pierwsze, musi upewnić się, że zabezpieczenia ruchu między oddziałami firmy, centralą a internetem są jednakowo skuteczne. Po drugie, musi zapewnić zdalny dostęp i bezpieczeństwo pracownikom przebywającym poza biurem. Po trzecie, musi zadbać o to, żeby usługi SaaS i inne aplikacje biznesowe były dostępne, a dane bezpieczne bez względu na to, gdzie znajdują się pracownicy. Rozproszone sieci potrzebują bardziej zaawansowanej infrastruktury zapór sieciowych. Każdy oddział firmy reprezentuje kilka dróg ataku, m.in. „od użytkownika do usługi” i „od użytkownika do chmury”. Zapora w każdej lokalizacji pozwala zablokować te drogi ataku i zwiększyć produktywność użytkowników. Zapory w każdej lokalizacji zapewniają też mikrosegmentację w całej sieci, nie tylko w centrali firmy. Skuteczne zabezpieczenia wymagają egzekwowania zasad, monitorowania i szkolenia wszystkich pracowników, bez względu na to, gdzie się znajdują.
źródło: Biuro Prasowe
Załączniki:
Hashtagi: #BIZNES #IT i technologie
